йăмпăлт
1.
то же, что йăпăлт
йăпăлт
то же, что йăпăл
йăпăлт-япăлт
1. подр. —
о сильном скольжении
пылчăклă çул çинче ура йăпăлт-япăлт шăвать — на грязной дороге ноги разъезжаются
йăпăлт
(jы̆бы̆лт), подр. отрывистому лизанию гладким языком. КС. Кушак сĕтеле йăпăлт, йăпăлт çулать. || Подр. быстрому высовыванию языка. Савельев. Эпĕр ача чохне пĕрне-пĕрри йăпăлт йăпăлт чĕлхене кăларса мăшкăллатпăр-ччĕ. || Подр. выскальзыванию. N. Йăпăлтана тытрăм та, анчах чĕрессе ярас теттĕмч, йăпăлт! тохса тарч. Я схватил гольца, но он выскользнул у меня из рук. || В. Олг. Jы̆бы̆лт анза к¬арэ̆ ― само собою проглотилось, или упало в воду. КС. Супăнь алăран йăпăлт тухс' ӳккĕрĕ (= ӳкрĕ).
См. также:
йăпăлкка йăпăлккалан йăпăлкки йăпăлккилле « йăпăлт » йăпăлт-япăлт йăпăлтăк йăпăлтăш йăпăлта йăпăлтавçă