1.
вошь
йытă пыйти — вши у собаки
2.
тля
улмуççи пыйти — яблоневая тля
◊
ана (хир) пыйти — липучка (липучие семена растений)
скнина
вошь
пыйтă çыртать — скнина кусает
пыйтăлă — вшивый
пыйтăлан — овшиветь
(пыjды̆), вошь. Собр. Пыйтă тĕрĕ çине тухсан, тĕрĕ вĕрентме тохнă, теççĕ. Ядр. † Пыйти йохать, кормастăр-и? См. пăйтă, пытьă.
«вошь»; МК, Замахш., АФТ бит «вошь», «тля»; полов., азерб., туркм., тур., узб., кирг., казах., к. калп., кумык., карач. бит, ойр., ног. бийт, уйг. пишт, башк., тат. бет, якут., тув. быт, алт. В, хак. пит «вошь».
вошь — anoplura [этем, чĕрчун юнне тата ӳсентăран сĕткенне ĕçекен çунатсăр кăпшанкă]; кĕнеке пыйти книжная вошь — liposcelis divinatorius; кĕпе-йĕм пыйти вошь платяная — pediculus humanus vestimenti; курăк пыйти тля — aphidodea; пуç пыйти вошь головная — pediculus humanus capitis; улмуççи пыйти яблоневая тля — aphis роmi; юнлă пыйтă кровяная тля — eriosoma lanigerum [хĕрлĕ тĕслĕ ӳсентăран пыйти]
См. также:
пыçтар пыçтарăн пыçхи пыжиться « пыйтă » пыйтă-шăрка пыйтăлă пыйтăла пыйтăлан пыйтăлантар