сущ.муж., множ. хвосты
1. хӳре; хвост петуха автан хӳри; собака виляет хвостом йытă хӳрине вылятать
2. хӳре, вĕç (кайри); хвост самолёта самолёт хӳри; хвост кометы комета вĕçĕ
3. (син. задолженность) парăм (вăхăтра парайман экзамен е зачёт) ♦ хвостом вертеть йăпăлтат; быть в хвосте хыçалта сĕтĕрĕнсе пыр
1. хӳре; 2. хыç; наш вагон в хвосте поезда пирĕн вагон поезд вĕçĕнче (хыçĕнче); плестись в хвосте хӳрере сĕтĕрĕнсе пыма, çынсенчен юлса пыма.
м. 1. хӳре; конский хвост ут хӳри; птичий хвост кайăк хӳри; 2. перен. (конец чего-л.) хӳре, вĕç; хвост самолёта самолёт хӳри; хвост поезда поезд вĕçĕ; 3. разг. (очередь) черет, карта; 4. перен. разг. (остаток) парăм, вĕçленмен ĕç, хӳре, тăрă; оставить хвосты от разных дел ĕçсене тăрламасăр хăвар; ◇ задрать хвост хӳрене тăрат, пуçа каçăрт; накрутить хвост кому-л. пăскăрт, хӳререн пар; поджать (или опустить, подвернуть) хвост хӳрене хĕстер (сăпайлăрах пул); показать хвост хӳре кăтартса хăвар; укоротить хвост кому-л. итлекен ту; вертеть хвостом, вилять хвостом йăпăлтат; быть (или идти, плестись и т. п.) в хвосте кая юл, хыçа юл; быть (или висеть) на хвосте кого-л. çитсе пыр; наступить на хвост кому-л. кӳрентер; и в хвост и в гриву мĕнпур вăйран; вожжа под хвост попала тилĕрсе кайнă; насыпать соли на хвост кому-л. тăварла (кама та пулин); сорока на хвосте принесла шанчăксăр сас-хура.
См. также:
хвоккăс хворать хворост хворостина « хвост » хвостатый хвощ хвоя хе хе-хе