(кы̆шкар, кŏшкар), вьюшка для навивки ниток. Paas., ЩС. Зап. ВНО. Кăшкар çине çип чăркас. СПВВ. ГЕ. Кăшкар — çип çăмхаламалли; ăна хупран авса тăваççĕ; тата кăшкар ятлă курăк пур, ăна çиеççĕ. Сред. Юм. Кăшкар — хупран çаврака тунă çип çăмхалакан япала. Мăнал. † Сарă вăрăм хĕрсене шăрçа виттĕр коç корать; хора лотра хĕрсене кăшкар виттĕр коç кормаç. Изамб. Т. Малтан çиппе кăшкар тавра çăмхалаççĕ. || Обечка. Б. Олг. Ала кăшкарĕ, хопран туаччĕ. Шевле. Кăшкар, обечка вокруг жёрнова. См. арман. || Венчальный венец. Шарбаш. || Остов. Зап. ВНО. Пӳртĕн кăшкарĕ анчах. || Сруб. В. Олг. Пӳрт кăшкарĕ —пура (сруб без крыши). || Околыш фуражки.
конский щавель (rumex crispus), сьедобный щавель (rumes acetosa). Мыслец. Кашк. (Ут-кăшкар в этом сел. — сьедобный щавель). Ст. Чек. Кăшкар = ут кăшкарĕ. Б. Батырево. Йӳç кăшкар, щавель.
(кы̆шкар), i. q. апичка (I, 279). Обечайка вокруг жерновов. Шевле, Череп. и др. А. Турх. Чул таврашне кăшкар теççĕ, ăна авалтан çапла каланă, ĕлĕк ун вырăнне кăшкар хураччĕç (i. q. хуратьчĕç). Обод камня зовут исстари «вьюшкой», прежде вместо него клали лубочный круг. (К).
См. также:
Кăшка кăшкаç кăшкаçла Кăшканаш « кăшкар » кăшкар çийĕ кăшкар кĕпçи кăшкар ути кăшкар ути кĕпçи кăшкар ути хăнкăли