(шандар), понуд. ф. от гл. шан; заставить вянуть, блекнуть; вялить. Сред. Юм. Улма, шантарсан, ниме те тӳсмес, час çĕрет. Юрк. Аслă кӳл хĕрринче сарă чечек, йывăр тăм ӳкрĕ, шантарчĕ. || Ослабить. Ст. Чек. || Набить оскомину. КС. Хурлăхан шăла шантарать.
обнадеживать, уверять. N. Тăвассу çук та, ан шантар. Юрк. Хам чунăма хам шантартăм, тăшман ăшне çунтартăм. Сред. Юм. Эпĕ сана шантарса янă та, эсĕ илсе килет пуль тесе, пасартан илмесĕрех килтĕм. N. Вĕсем, малтан шантарса хунă пулсан та, пыман. Чăв. еп. пур. 17°. Унтан вара ӳлмĕрен çынна лайăх шантарса, илсе кайнăшăн укçа парса та пулин, пĕрле каякан пулнă. Кан. Ишчейккăсене япала сыхлама шантарса парса хăварнă. Ib. Кун çинчен хресченсем малтанах высттăвккă комиттетне пырса шантарнă. N. Чăн, тесе калать тет, ку пуянĕ те вĕсене шантарам пек пулса.
жандарм. Илебар. Елчĕк хули майри — шантар майри.
См. также:
шантаж шантажист шантажистла шантал « шантар » шантару шантаруллă шанташ шану шанчăк