Поиск: укçу

Чувашско-русский словарь (1982)

1.
шерстобитный лук (приспособление для ручной обработки шерсти)

2. диал.
лук (оружие)

Словарь чувашского языка

окçу, шерстобитный лук. Первая ф. запис. в Н.-Карамалах, вторая — в Пшкрт, Питушк., Б. Олг. Хурамал. Укçу — çăм тапаканнин йывăçĕ. Хирлӳ, тапкăчă. Б. Олг. Çăм (с'ом) тапнă окçу хирлулă, çăм тапнă кокакпала çăм тапат, сылтăм алăпа хирлуа çаптарат: çоттăк! çоттăк! çоттăк! || Лук для стредьбы. Пшкрт. Б. Олг. Той чох кĕçĕн-кĕрӳ туаччĕ, пиччĕш ульне и моччăш ульне, хорăнташа. Вăл çакат — тăхăнат — окçу, çомне-çыхат, сылтăм енне пиççирен. Ячĕ он окçу. Тата солахай енне çакат, охă такмакĕ (колчан). Той тапранать. Кĕçĕн-кĕрӳ окçу хатьăр, çакат, охă такмакне çакать. Шăпах хатьăрчанчĕ. Каран вăл ял тăрăх кăчкăрма каять: атьăр тоя! тоя! тет... Каран кĕçĕн-кĕрӳ хайхи окçуя çыхат çома, охă такмакне. Вый-килĕ-пуç кĕçĕн-кĕрӳ валли утне çатса килет шыльăк çомне. Каран вара кĕçĕн-кĕрӳ ут çине утланать, хӳел майпеле шыльăк йĕри-тара виççĕ çарнат, пош ут утлансан. Вый-килĕ-пуç ут поçĕнчен çатса тохать толалла, орама. Кĕçĕн-кĕрӳ окçуа салтать, охă тытать алла, тортсарать — воç лере, таста ӳкет вăл! Ачасам, кайса, топса килĕччĕ она. Топса кисен, кăтартаччĕ той-пуçсане: вот, тет, эп, тет, охă топса килтĕм, тет. Той пуççам тытса пăхаччĕ. — Ну, тет, кĕçĕн-кĕрӳ, ил! теччĕ. Кĕçĕн-кĕрӳ сотăн илет каллах çав охха ачаран, пилĕк пус ли, вонă пус ли парать. Çав охха çомри такмака чикет и карая вăл ташлать, хĕпĕртесе, шыльăкра.

Этимологический словарь чувашского языка (1964)

, окçу «шерстобитный лук», «приспособление для ручной обработки шерсти перед прядением или валянием»; алт. В окча, окчы «лук»; «смычок»; «стрела», «пуля»; хак. охкаа «лук (оружие)»; тув. ча «лук»; урянх. (Катанов) окча «лук со стрелами». Слово сложное, обе части обозначают «лук» («лук +лук») или, вернее, «лук со стрелой» (в данном случае «со смычком»); алт. В джа, кирг. жаа, тур. йай, чув. çу «лук»; см. ухă.

См. также:

укçалла укçан Укçине Укçинка « укçу » ука указ указание указатель указательный